-
1 na ramię broń!
на плечо́! ( команда) -
2 ramię
сущ.• власть• лопатка• обочина• ответвление• плечо• рука• сила• филиал* * *rami|ę☼ 1. плечо;wzruszać \ramięonami пожимать плечами; \ramię dźwigni физ. плечо рычага;
2. рука ž (от локтя до плеча); плечо anaL;wziąć pod \ramię взять под руку;
3. ответвление;\ramię rzeki рукав
реки;4. мат. сторона ž;\ramię kąta сторона угла; ● \ramię w \ramię, \ramię przy \ramięeniu плечо(♂) к плечу; brać (pochwycić, wziąć) w \ramięona заключать (заключить) в объятия; z otwartymi \ramięonami с распростёртыми объятиями;
na \ramię broni на плечо! (команда)+3. odnoga
* * *с1) плечо́wzruszać ramionami — пожима́ть плеча́ми
ramię dźwigni — физ. плечо́ рычага́
2) рука́ ż ( от локтя до плеча); плечо́ anat.wziąć pod ramię — взять по́д руку
3) ответвле́ниеramię rzeki — рука́в реки́
4) мат. сторона́ żramię kąta — сторона́ угла́
•- ramię przy ramieniu
- brać w ramiona
- pochwycić w ramiona
- wziąć w ramionaSyn:odnoga 3)
См. также в других словарях:
na ramię broń! — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 7}} komenda wojskowa nakazująca oprzeć, trzymany za kolbę prawą ręką, karabin o prawe ramię {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ramię — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IVb, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce połączenia ręki z tułowiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwycić kogoś za ramię. Nieść coś na ramionach. Okryć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
broń — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. broni; lm M. bronie {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj wojsk, typ formacji zbrojnej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Służyć w broni podwodnej, pancernej. Taktyka, korpus oficerski broni pancernej. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
komenda — ż IV, CMs. komendandzie; lm D. komendaend 1. «rozkaz podjęcia lub zaprzestania jakiejś czynności wydawany przez dowódcę w wojsku, zwierzchnika w harcerstwie itp.» Słowa komendy. Wydać komendę. Na ramię broń! pada komenda. ◊ Jak na komendę… … Słownik języka polskiego
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
strzelba — ż IV, CMs. strzelbabie; lm D. strzelb «myśliwska broń palna z długą gładką lufą, używana do strzelania śrutem do drobnej zwierzyny; dawniej: wszelka ręczna broń palna» Strzelba skałkowa, kapiszonowa. Nabić strzelbę. Zarzucić strzelbę na ramię … Słownik języka polskiego